Eigenboekuitgeven

Jan Schepers

PSV

In het najaar van 1973 ging ik het voetballen volgen en werd PSV mijn favoriete club. Het had destijds meer voor de hand gelegen dat ik, als Drent, voor Ajax of Feyenoord had gekozen of voor een regionale club bij mij uit de buurt (FC Groningen of FC Twente). Ajax en Feyenoord maakten op dat moment de dienst uit in Nederland, terwijl PSV niet meer dan een subtopper was. Bovendien besteedden de media aan Ajax en Feyenoord de meeste aandacht. Ondanks dit ging mijn voorkeur uit naar PSV. Bij PSV voetbalde iemand waarvan ik onder de indruk was: Willy van der Kuijlen.

De keuze voor PSV bleek al snel een goede te zijn geweest, want in 1975 veroverde de Eindhovense club het landskampioenschap. Er volgden nog twee landstitels en het winnen van de UEFA Cup in 1978 was de bekroning van een sterke periode. Het jaar 1975 betekende een ommekeer in de geschiedenis van PSV. De Philips Sport Vereniging doorbrak in dat jaar de jarenlange hegemonie van Ajax en Feyenoord. Vanaf dat moment sleepte PSV veel prijzen in de wacht en voetbalde de club zich definitief tussen Ajax en Feyenoord.

Begin jaren negentig werd ik benieuwd naar de prestaties van PSV uit het verleden (voor 1956) en hoe die zich verhielden met die van Ajax en Feyenoord. Tevens vroeg ik mij af of Van der Kuijlen wel die begenadigde voetballer was geweest waar ik hem altijd voor had gehouden. Daarnaast was ik geïntrigeerd in het conflict tussen Van der Kuijlen en Van Beveren enerzijds en Cruijff anderzijds. In de archieven ging ik op zoek naar de antwoorden.

Het resulteerde in 2013 in het boek PSV 100 jaar – De Lampjesmenschen tegen de Westelijken, nadat ik al eerder een belangrijke bijdrage had geleverd aan het in 2011 verschenen boek 'Onze Willy' van Frans van den Nieuwenhof.

Als rode draad door het boek PSV 100 jaar – De Lampjesmenschen tegen de Westelijken loopt de 'vermeende' achtergesteldheid van PSV ten opzichte van Ajax en Feyenoord en de rol die de media hierin speelt. Om die reden worden deze twee clubs dan ook nader geanalyseerd. In het boek is niet alleen naar het voetbal gekeken, maar ook de geschiedenis en de volkskarakters zijn onderzocht. Zo zet ik vanuit het historisch perspectief de geschiedenis van het van oorsprong katholieke Noord-Brabant af tegen die van Holland. Vervolgens vergelijk ik de volkskarakters en projecteer ik de historie van Eindhoven op het verleden van Amsterdam en Rotterdam. Het boek (476 A4 pagina’s) geeft een uitgebreid beeld van de historie van PSV vanaf 1913, waarin elk seizoen in zijn algemeenheid uitvoerig wordt belicht. En de duels tegen Ajax en Feyenoord in het bijzonder. Talloze feiten en statistieken worden in het boek op een rij gezet. Gaandeweg worden de drie grote clubs van Nederland in vrijwel alle denkbare opzichten vergeleken: hebben Ajax en Feyenoord wel écht een rijkere historie dan PSV? Welke club gaf daadwerkelijk het meeste geld aan transfers uit en is dus de ware koopclub? Wie leidde de meeste spelers op? Wie heeft de grootste supportersschare afgemeten aan objectieve gegevens? Het boek komt met een aantal verrassende slotconclusies.

Het boek werd door het weekblad Voetbal International verkozen tot boek van de week.

De pers over PSV 100 jaar De Lampjesmenschen tegen de Westelijken:

'Dit lijvige boek boeit en verbaast van de eerste tot de laatste bladzijde.' - Half Drie

'Het boek bevat enorm veel informatie en is als naslagwerk van onschatbare waarde.' – Friesch Dagblad

In 2015 verscheen mijn tweede boek over PSV. De Eindhovense club werd in 1913 opgericht. Twee jaar lang speelde PSV enkel vriendschappelijke wedstrijden, maar in 1915 nam PSV voor het eerst deel aan een competitie. Inmiddels heeft PSV 100 seizoenen competitievoetbal achter de rug. Het boek heeft dan ook als titel 'PSV 100 seizoenen competitievoetbal 1915/16-2014/15' meegekregen. In het boek worden alle 100 seizoenen beschreven, met alle hoogte- en dieptepunten. Ook vertellen een aantal PSV-supporters en oud-PSV'ers over hun mooiste moment uit de historie van deze Eindhovense vereniging.

Dialectmuziek

Op mijn tiende hoorde ik op de radio de single Oerend hard van Normaal. Ik was meteen verkocht en schafte mij het 45-toerenplaatje aan. Zowel de muziek als de dialecttekst spraken mij aan. Dit was nog eens wat anders dan songs als Una Paloma Blanca, Als het gras twee kontjes hoog is, Ik krijg een heel apart gevoel van binnen en Dokter Bernhard. Ik scheurde die zomer op mijn fiets door de straten en zong daarbij het relaas van Bertus en Tinus. Hierna bleef ik Normaal volgen en zag de Achterhoekse band hit na hit scoren. Zelf droeg ik daar ook een steentje aan bij door iedere single te kopen. Daarnaast verzamelde ik veel informatie over de band. In 1989 schreef ik het boek Normaal deur de joaren hen, een boek over de popgroep Normaal.

Op een gegeven moment werd ik nieuwsgierig hoeveel artiesten in het verleden een hitnotering hadden gehaald met een liedje in het dialect. Om daar een goed beeld van te kunnen krijgen, heb ik twee vooraanstaande hitlijsten uitgeplozen. Tijdens het onderzoek borrelden diverse vragen bij mij op. Wie waren bijvoorbeeld de eendagsvliegen De Stipkes, Bob Barbeque & Willy Would-Be plus Agaath, Duo de Pelikaan en Haagse Harry & Hollandscheveldse Hendrik? Slechts eenmaal drongen ze de hitlijsten binnen om daarna weer in de anonimiteit te verdwijnen. Waarom hadden bijvoorbeeld Gerard Hoebe, The Dutch Boys, De Nachraove, Het Börker Trio, Janse Bagge Bend, Jo Hoogendoorn en De Maïs Girls ineens zo'n succes? Hoe waren de liedjes Brand (Sylvia Millecam) en Annie (Miggy) tot stand gekomen? Wat is er gebeurd met de Utrechtse band Pleps? Welke persoon gaat er schuil achter de namen Berry van den Bebber en Fred van Boesschoten? Ik wilde er meer over te weten komen en dat mondde uit in het boek Dialectpop.

In Dialectpop zijn bijna 250 dialecthits opgenomen en zijn biografieën geschreven van de artiesten en bands die deze liedjes de hitlijst hebben ingezongen.